Sterven om gezien te worden d.d. 27-07-2007

Zomaar een tuin in parijs Gevuld met grijs betonnen graven in vele afmetingen Waar versteende vrouwen gesluierd waken Met de rust van de overgegane omgeven door bloemen Het is een plek van beschouwing en berouw Van stilte, liefde en aandacht Bomen wuiven als stille getuigen in de wind Tussen de koude stenen Omgeven door de warmte van dierbaren Een tuin waar vrouwen de planten wateren De graven poetsen en bruine blaadjes verwijderen Sommige lezen een boek voor De oude man harkt zwijgend het grind En de doden luisteren Er is aandacht en erkenning Was die er ook tijdens hun leven? Waar mensen elkaar gejaagd voorbij rennen Erkenning volgt vaak na de dood Alsof door het rennen de aandacht onzichtbaar was En eerst moest sterven om gezien te worden Zou het niet mooi zijn als je het nu zag Als je jezelf en de ander nu echt zag In alle kleine liefdevolle gebaren en attenties In genieten van de creatie waarin de ziel zich toont Moeten we eerst sterven om elkaar echt te zien?

Angst is slechts afwezige liefde d.d. 23-09-2007

Voorzichtig tasten mijn vingers al twijfelend de nieuwe toetsen af. In mij huist onrust die mijn uiteinden apathisch laat krioelen. Ergens ligt een enorm rotsblok die de stroom van letters blokkeert. Dromerig staar ik in de leegte die gevuld is met natuurschoon. Als een bewegend stilleven onaangetast door mijn innerlijke orkanen. Enkel verroerend door de wind en de vogels Diffuus licht strelen de gele laatbloeiers als vrolijke kermisklanten Lelies gapen hun geurende adem in mijn gelaat Beuken strelen elkanders takken als nimmer scheidende geliefden Verblindend wit schel licht laten kleuren uit mijn ogen stromen Langzaam is het rotsblok gaan wankelen door stromende gevulde leegte Zachtjes rolt ze verder met de stilte mee Het licht dringt door in mijn wezen mijn innerlijke ogen ontwakend Buiten tonen kristallen draden als pronkende colliers Alles komt tot leven zodra de schaduwen verdwijnen Alles komt tot leven in het besef dat angst slechts afwezigheid van liefde is Apathisch is mijn geduldige vrede Stilte mijn staat van zijn

Sensitiviteit d.d. 27-09-2007

Ik voel me vlak in het verwerken Omarmend bescherm ik mijn hart Mijn loslaten is een solitaire weg Die vervuld en verkozen is Wandelend langs verwarring en twijfels Van aangeleerde percepties Naar volledige zelf acceptatie Ontdek ik een grootse rijkdom van kleine gebaren Geschonken door hen die ik liefheb Als supporters aan de zijlijn Vermomt als aardse engelen Mijn schaamte voor mijn pijn en ongeduld vervagen En ik voel ervarend door Mijn moed word bemoedigd Mijn diepste dank hiervoor Al het ervarene verdient een plaatsje In het grote archief van mijn bewustzijn Het grote bewustzijn voedend Van mijn geliefde bron Om de fundering van liefde te bouwen Hier en nu op deze plek Geniet ik stilletjes en spreek dichtend Om de cirkel te vervolmaken Zo is het, zo zal het altijd zijn Want na pijn komt ruimte voor de ervaring fijn!

"Mijn bezit" d.d. 28-09-2007

Tevreden slaakt mijn zucht Boven mijn innig gevouwen handen Waarop mijn kin rust Mijn torso rijst en daalt Het ritme van mijn leven God hoe groot is mijn bezit Dat besef ik nu heel even Mijn lichaam verzacht Al rijzend en dalend Ik zet een jazz cd aan Brand wat wierook Vrede doet haar intrede Mmm de kachel brand behaaglijk Ik zie jullie thuis komen Gauw zal ik mijn ruimte delen Vermengd mijn bel zich met die van jullie Samen vormen we een nieuwe beleving Wat een rijkdom Dit gratis besef Van mijn bezit Wat niet te koop is

Golven van creatie door Nicole Recourt

Golven van onbeschrijflijke creatie. Rollen door het zand van mijn zijn. In extatische passie. Kom ik tot rust in de zon. Gecentreerd in mijn hart. Neem ik waar mijn oneindige schatkamer. Voelend dat ik mens ben. In alle dimensies ervarend. Rollen de golven keer op keer. Ze spelen een stromend spel. Met bruisende schuimde koppen. Verdwijnend in helder turkoois. De kleur die naar huis keerde. Mijn huis in mijn hart. Waar de lotus blijft ontbloeien. Restjes modder ontstijgend. In een kalme spiegel van water. Gevuld met mijn glimlach. Alwaar ik mijn hand reik. Naar jouw innerlijke rijkdom. Om je creaties te ontwaken. Vanuit je met vreugde vervulde wezen. Kom dans en speel met elkaar. Toon me je stralende ogen. Toon me je verborgen talenten. En schijn als nooit te voren. Dit is je geboorterecht. Dit is waarom je hier kwam. Weet je het weer….? Nicole Recourt/Nasaya

Geheeld deel van een weg van waarheid...

Door Nicole Recourt d.d. 29-03-2006 Door jou zal ik visueel spreken. Door jou zal ik een weg van waarheid zijn. Jij, die mij zo dierbaar is. Als het leven waar ik van hou. Mijn hart spreekt echtheid. Laat je niet afleiden. Door geen enkele conditionering. Vertel me alles. het zal helen in inzicht. Laat mannelijke kracht je leiden. Spreek helder en duidelijk. Verlicht mijn vrouwelijk wezen. Open mij, breng me thuis, lief. Het is je goddelijke taak. Onze belofte van thuis. Om balans te herstellen. Om illusie te doorgronden. Ik ontvang je in overgave. Die zijn weerga niet kent. Ons zo vertrouwd in de oorsprong. Samen wil ik schijnen. Alle vrijheid die ik nu voel. Alles wat ik leef en ervaar. Lumineuze eenheid is niet te verwoorden. Laat het Onbeschrijfelijke eenheid zijn. Als baken van licht. Jouw hart ziet mij. sluit je ogen dicht. Voel mij grote ziel. Open de tempeldeur naar mijn hart. En wees welkom geheeld deel geboorterecht. Om te zijn wat je al bent.

De Lente/ Nicole Recourt

d.d. 28-3-2006 Letters die woorden vormen. Grijpen de letters naar lettergrepen. Onbegrepen begrijpen word begrip. Smachtend verlangen staakt gesmacht. Oneindig wachtende overgave wacht. Stuitende stroom, stroomt zachtjes. Onrustige dromen, dromen sereen. Stille stilte ontwaakt. Wordt wakker, wakker worden! Zaaiende zaaier van zaadjes. Geploegde aarde maakt vruchtbaar gebaarplant, ontluikend waar plan. Helend heel heelal. Kom tot leven, levend leven. Zing de symfonie, zing harmonisch. Over dor bruin transformerend fris groen. Koesterende zonnestralen gekoesterd. Vredige vogels vliegen de lente. Oud word nieuw gebruikt. Morgendauw verlicht avondrood. Geurige humus losjes losgewoeld. Jonge scheuten schieten scheutig. Geplant aanwas van liefdevol leven. Wordt wakker, wakker worden! Sssttt zachtjes nu het is pril. Sssttt zachtjes nu heel stil. Nieuw geboren Nu kind. Vrouwelijk ontvankelijk bemind. Mannelijk geschonken staan. Androgene waarheid komt tot leven. Mannelijke vrouwelijkheid. Vrouwelijke mannelijkheid. Tot androgene eenheid. Van dienende dienstbaarheid. In werkelijke werkelijkheid. Tijdens nieuwe tijdloze tijd. Nasaya

heilig vuur

Stilte en warmte

Je benadert mij van achteren, terwijl ik aan het lezen ben het is stil en warm in mij Je staat even stil en kijkt even mee Ik geniet van jou achter mij voelen staan En lees verder over de liefde in dichtvorm Ik ga de hond uitlaten zeg je Je bukt je voorover en onze wangen strelen Mijn armen strekken zich naar boven Omhelzen jouw hals Je bent zo dicht bij mij Ik voel je warmte in mijn lichaam Mijn ogen sluiten zich Een zucht ontsnapt zachtjes aan mijn lippen Mijn handen reizen door je haar En het is stil, stil en warm Zo staan en zitten wij in een omhelzing Warmte golft als een lieflijke stroompje Door mijn lichaam vol welbehagen Ik zeg niets, mijn hart zegt zoveel Het zegt dat, waar geen woorden voor zijn Het is stil en warm Vloeiend is het loslaten Ik kijk niet om Ik hoor hoe je de hond aanlijnt En de deur uitstapt Ik blijf zitten, verroer me niet Het is stil en warm Terwijl ik luister naar mijn eigen gedicht Vertelt door mijn hart In stilte en warmte Aan jou mijn lief… Nicole Recourt

Lief vind ik jou....

Lief vind ik jou, tegenpool van mijn uiterlijke hersenspinsels Warme gloed stroomt door mijn lichaam Een tevreden gevoel van rust Zal proberen de uitdaging hier en nu aan te gaan In alle eerlijke openheid Die jij zo verwelkomt Lief vind ik jou, verrassing op mijn hersenspinsels Vormloze intensiteit tart mijn lichaam Een intens gevoel van leven Zal proberen de uitdaging hier en nu aan te gaan In mijn geopende hart Waarin ik jou verwelkom Nicole Recourt

Een van mijn passies

passie breekt door en alles word helder

de wereld is soms gehuld in nevelen, net als jij en ik. Ineens breekt je zon door, je passie maakt alles helder en stralend.... Het was er altijd al....